Hadiye hanım annemin, İstanbul Aksaray Kıztaşı semtinde oturan Tevhide ve Hüveyda isimli iki öğretmen manevi ablası vardı. Annem ilkokul ve ortaokulda okurken ona destek olmuşlar, arka çıkmışlar, hatta belki öğretmeni olmuşlar.
Biz yazları İstanbul Kalamış evinde tatile gittiğimizde Hadiye hanım biz çocuklarını alır, Kıztaşı semtindeki ablalarını ziyarete giderdi. Bir hatırlama ve gönül alma yapardı.
Ben ilkokulda iken bir yaz onlarla beraber herhalde Emirgan'da bir mesire yerinde yerlere örtüler sererek piknik yapmıştık.
O gün ben biraz yaramazlık yapmışım her rhalde, daha sonra Ablalar, benim hakkımda, "Haluk akıllı zeki çocuk ancak onu biraz fazla şımarık yetiştirmişsin", demişler.
Daha sonraki yıllar içinde Tevhide abla rahmetli oldu. Arkasından Hüveyda abla şeker hastalığı yüzünden göremez hale geldi. Bir yaz ziyaretine gittik. Evde çok çocuklu bir aile vardı. Hüveyda abla kendisine bakmaları şartı ile evini onlara bağışlamış. Onlar da koridorda bir dolap içine ona yatak yapmışlar. Tüm günü orda geçiyordu.
Annem durumu gördü, elinden gelen birşey yoktu. Çok üzüldü. O güzel yaşlı insanlar acımasız insanların insafına kalmışlardı. Ankara'ya döndük. Annem yol boyu ağladı. Daha sonra duyduk, Hüveyda abla da rahmetli olmuş. Geriye onlarla beraber piknik yaparken çekilmiş bir silik fotoğraf kaldı.
No comments:
Post a Comment